«Τρία Δεκαοκτώ», του Θράσου Καμινάκη

Από τη μια άκρη της γης στην άλλη, ήρωες δεμένοι μεταξύ τους με τα δεσμά μιας δύσκολης ενηλικίωσης. Μοιάζουν όλοι τους μέλη μιας τεράστιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Ζουν σε σπίτια ή σε ιδρύματα που απειλούνται από τα ίδια τους τα δομικά υλικά. Ριγμένοι στον κόσμο, βυθομετρούν τον εαυτό τους μπροστά σε κρίσιμες προσωπικές αποφάσεις ή κοινωνικές αλλαγές. Κυνηγώντας τα όνειρά τους, γκρεμίζουν τις αυταπάτες τους από ένα αναφομοίωτο παρελθόν, το παρόν τους γίνεται χωνευτήρι για τα ανοιχτά τους θέματα και βάφει το μέλλον τους με τα χρώματα της ανησυχίας. Μόνο μια θυσία ή ένα θαύμα μπορούν να ξεκλειδώσουν τις φυλακές, που μέσα τους παγιδεύονται οι ίδιοι ή παγιδεύουν άλλους. Συνήθως –στιγμές πριν να χαθούν όλα– μια κίνηση θάρρους, αγάπης ή εξιλέωσης οδηγεί στην επόμενη ιστορία ζωής, που συνδέεται μυστικά (318) με την προηγούμενη με ίση αγωνία. Η πίστη κερδίζεται με πολλές απώλειες και με μια πράξη που υπερβαίνει τον ανθρώπινο εγωισμό.