«Η Έξοδος των Θρακών», του Κωνσταντίνου Α. Τριανταφυλλάκη
Info
Κωνσταντίνος Βασιλείου, Νομικός-Συγγραφέας και Κριτικός
Σίσσυ Γκίκα, Φιλόλογος και στέλεχος της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδος στην ΕΕ.
Νατάσα Γκουτζικίδου, Συγγραφέας
Αγγελος Συρίγος, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Βουλευτής Α’ Αθήνας, Υφυπουργός Παιδείας
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Γωγώ Ατζολετάκη, Χρήστος Φωτίδης και Ρένος Χαραλαμπίδης, ενώ την εκδήλωση θα συνοδεύουν μουσικά με τραγούδια της Θράκης οι Ζωή Τηγανούρια, Βαγγέλης Δημούδης, Γιώργος Συμεωνίδης.
Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος-ιστορικός ερευνητής Παντελής Αθανασιάδης.
Περιγραφή
Ένα βιβλίο «φόρος τιμής» στην εκατόχρονη επέτειο από τον βάναυσο ξεριζωμό του πληθυσμού της Ανατολικής Θράκης· ένα έργο ζωής, μία «υποχρέωση», όπως λέει ο ίδιος, στη μνήμη των παππούδων του, που δεν σταμάτησαν ποτέ να ατενίζουν με νοσταλγία και βαθύ πόνο τα πατρογονικά εδάφη τους, εκεί, πέρα, στην απέναντι μεριά του Έβρου…
Απόσπασμα από το βιβλίο
Οκτώβριος, 1922
Οι Ρωμιοί έφυγαν. Η Ανατολική Θράκη άδειασε.
Ο ιμάμης, σκαρφαλωμένος στον μιναρέ, προσπαθούσε να πείσει τους Τούρκους ότι διαφεντεύουν έναν τόπο που ξέρουν ότι δεν ήταν και ποτέ δεν θα γίνει δικός τους.
Ήξεραν πως οι Ρωμιοί πήραν μόνο τα σαρκία τους.
Οι ψυχές τους έγιναν ηλιαχτίδες και οι μνήμες τους χώμα, βροχή κι αγέρας.
Η ελληνική λαλιά σώθηκε μέσα στην πέτρα της υπομονής και του ατελεύτητου χρόνου.
Η ζωή κλείστηκε σε κάποιον σπόρο βαθιά θαμμένο στη γη που καρτεράει την ώρα του να βγει, και δεν θα τον μαγαρίσουν ανίερα χέρια.
Οι καμπάνες βουβάθηκαν, αλλά ο αγέρας, καθώς περνάει από τις φυλλωσιές των δέντρων, φέρνει μαζί του παλιούς ήχους, λόγια, ιστορίες και θύμησες.
Έφυγαν, όμως έμειναν για πάντα εκεί, άγρυπνοι φρουροί, οι κεκοιμημένοι.
Κάποιοι Τούρκοι ακόμα και τώρα λένε πως, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ακούγεται «αχός βαρύς», τρομακτικός, που τους κόβει τα ήπατα.
Είναι οι ώρες που τα πουλιά σωπαίνουν, σηκώνονται οι αποθαμένοι, ταράζουν τον κόσμο, τον φέρνουν ανάποδα και ζουν τον καιρό τους.
Και χτυπάνε καμπάνες αναστάσιμες με το «Χριστός Ανέστη!» Κι ανατέλλει ανέσπερο φως! Εις τους Αιώνας των Αιώνων!
Έφυγαν, αλλά οι ψυχές τους, οι αναμνήσεις τους, τα παιδικά τους όνειρα και εκείνα που πολύ αγαπήσανε, έμειναν εκεί.
Όλα αυτά είναι η Πατρίδα τους…
Όσο ζουν τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους, όσο υπάρχει ακόμη ένα δέντρο που φυτρώνει πάνω στην πέτρα, όσο βγαίνει ο ήλιος, Πατρίδα τους είναι η Ανατολική Θράκη.
Ο Αναστάσης αγκάλιασε την Ευγενία κι εκείνη συνέχισε:
«Δεν θα ξεκληριστούμε! Εμείς περάσαμε τη φωτιά, την κοσμοχαλασιά, την μπαμπεσιά κι αντέξαμε την κατάρα, για να βρούμε το άσβεστο φως.
Θα φτιάξουμε σπίτια, θα βάλουμε θεμέλια. Θα ζήσουμε!
Δεν θα μας ξεκάνει κανένας· είμαστε Θράκες!
Της Ιστορίας παιδιά και του Θεού τ’ αγγόνια!»
Θα μείνουμε εδώ. Ο κόσμος είναι μεγάλος για να λες ότι δεν έχεις ελπίδα.
Γιατί καμιά φορά τ’ απίστευτα γίνονται πιστευτά, ενώ συμβαίνουν και θαύματα», είπε μέσα σε λυγμούς η Ευγενία.
«Πάλι δικά μας θα ’ναι…» συμπλήρωσε με ραγισμένη φωνή ο Αναστάσης, «εδώ ήρθαμε για προσωρινά. Πατρίδα μας είναι η Ανατολική Θράκη!”
Η εκδήλωση θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι Youtube και στη σελίδα Facebook του ΙΑΝΟΥ.